Pura Vida!!

Vertrek
Zaterdagavond voor mij de laatste aflevering van dit seizoen: All You Need Is Love gekeken. Waaruit blijkt dat de kans dik aanwezig is dat ik na mijn stage in Costa Rica blijf, omdat ik daar tegen de man van mijn leven aanloop. Mijn prinsos op het witte paardos (jaaa dat communiceren is geen probleem :-))...! En ook wel prettig voor mijn ouders, dat ze dan maar een brief hoeven te sturen om mij weer op te kunnen zoeken!
Maar gelukkig is dat niet de reden van mijn vertrek, anders had ik wel een brief naar Boer zoekt vrouw internationaal gestuurd.

Want ik ga hier aan de slag met het geven van lessen bewegingsonderwijs. Maar voordat ik hier voet op bodem kon zetten, ging er nogal niet wat aan vooraf!
Zo waren we netjes 3 uur voor vertrek op de luchthaven, zoals aangegeven staat op je boarding pas. Maar in plaats van even inchecken, om dan nog even de tijd te hebben om een drankje te doen met je papsie en mamsie, hebben we die 3 uur ingevuld met ervoor zorgen dat we überhaupt met het vliegtuig mee konden. Ze willen namelijk een bewijs zien dat je maar maximaal 90 dagen in het land bent, want voor een langere periode krijg je geen visum. Hiervoor hadden wij wel een brief meegekregen dat we in april uitgenodigd waren in Nicaragua wat voldoende zou moeten zijn, maar hier werd geen genoegen mee genomen. Ze moesten een bewijs hebben in de vorm van een bus- of vliegticket. Na wat ideeën en mogelijkheden afgewogen te hebben, zat er niets anders op dan nog even een vliegticket boeken voor in april, als we nog voor sluitingstijd in wilden checken. Dat is dus nu Managua, Nicaragua geworden. Enkele kilo’s geld en zweet lichter was het na het inchecken direct tijd om door de douane te gaan.

Na een massage van de fouilleerder en nog wat extra balansoefeningen zodat die ook zijn sensor onder mijn voeten langs kon halen, konden we dan eindelijk met zijn 8-en naar de gate om te boarden, wat inmiddels ook al begonnen was. Een voordeel van dit alles: we hebben nergens hoeven wachten!

Costa Rica
Eenmaal geland op San José, werden wij opgehaald door Oscar en Pablo die ons naar Turrialba brachten, waar Mirthe, Guido, Linda en ik zullen starten met een voorbereidingsweek om te acclimatiseren. Onderweg in San José nog mogen aanschouwen hoe heel Costa Rica bezig is met de presidentsverkiezingen. Vlaggen, toeteren, confetti, alles wat je maar kan bedenken. Om een goede stap in het cultureel proces te zetten, hebben we onze eerste maaltijd bij KFC genuttigd. Hierna zijn wij doorgereden naar de eindbestemming voor nu: Turrialba. Al was deze weg met bergbochten niet geheel geschikt voor mijn wagenziek zijn, ‘vloog’ mijn net genuttigde kippetje er gelukkig niet uit. Aangekomen bij het huis van Oscar, en kennisgemaakt te hebben met zijn vrouw en dochter, nog even een korte uitleg gekregen waarna we naar onze gastfamilies gingen voor deze voorbereidingsweken. Over de gastvrijheid van de Costa Ricanen is geen woord gelogen. Wat een geweldige familie! Het voelt ook echt direct als mijn huis en mijn familie, zoals zij dat ook zeggen. Dit zorgt ervoor dat er niet echt sprake is van ‘ongemakkelijke’ momenten omdat je te gast bent bij iemand in huis. Daarbij helpt het wel, en vind ik het nu ook wel erg leuk, dat ik toch wel aardig kan communiceren met ze! Ik woon hier nu bij pappa Alfonzo, mamma Carmen en zus Rakel (alleen schrijf je deze namen hoogstwaarschijnlijk anders). Ze hebben nog 3 kinderen, maar die wonen niet meer thuis. Een er van heb ik al wel gezien heb, omdat die in het weekend wel terug komt vanuit San Jose.

Dia uno!
Na een eerste nachtrust in Costa Rica waar ik heel erg aan toe was, een heerlijk ontbijtje gekregen van zelf gemaakte broodjes en verse papajasap. Hier kreeg ik van de vriend van Rakel ook nog een verse kokosnoot bij, inclusief rietje om eerst het sap er uit te drinken waarna verder open gemaakt om de kokos op te eten.
In de middag kreeg ik het bekendste Costa Ricaanse gerecht: Gallo pinto, gebakken rijst met zwarte bonen (overigens wordt dit vaak als ontbijt geserveerd). Met daarbij ook een soort stoofvlees met aardappels en wortel.
Om maar gelijk goed te beginnen kwam ik lekker Costa Ricaans op tijd voor de eerste les Spaans… Maar we moesten toch allemaal eerst individueel een test doen, dus had ik nog niets gemist. De test bestond uit een gesprekje met de lerares, waarin ze enkele vragen stelde. Maar toen ik tijdens haar introductie over wat me te wachten stond ‘vale’ antwoordde, kreeg ik de feedback dat ik al erg goed Spaans kon… (al wordt dit woord in Costa Rica niet gebruikt). Maar gelukkig ging het gesprekje me verder ook goed af. Ik begreep haar heel erg goed en vervolgens een beetje lullen als brugman om haar vragen te beantwoorden is het probleem niet! Drie uur later was onze eerste Spaanse les dan alweer voorbij en tijd voor een ‘vergadering’ met Oscar, waarin wij onszelf moesten introduceren en waarom wij voor deze projecten gekozen hebben. Ook Geeke, de projectleider die zelf 5 jaar geleden hier op stage is geweest, sloot bij ons aan en rond een uurtje of 20 waren we dan wel klaar. Weer lekker aan de wandel naar huis, vergezeld met Linda en Geeke, die ook nog even binnen uitgenodigd werden.

Ook nu kreeg ik nog weer heerlijk te eten. Hier dus niets te klagen over. Al zal ik binnen nu en een maand wel een nieuwe garderobe ‘maatje meer’ moeten aanschaffen! Verder nog eventjes televisie met de familie gekeken en wat gekletst om vervolgens eens onder de lang naar uitgekeken koude douche te stappen.

Dia dos!
Vandaag begon de les op een tijdstip dat het leven hier al enige tijd op gang is. Om 7 uur zaten we netjes weer in de schoolbanken. Voor die tijd had mijn “moeder” dus alweer een ontbijtje klaar gemaakt: Gallo pinto, rijst en zwarte bonen opgebakken met nog het een en ander er doorheen en flink wat gesmolten kaas er boven op. Is toch even wat anders dan waar ik in Nederland al moeite heb om een crackertje in de ochtend naar binnen te krijgen.
Vandaag stonden de werkwoorden op het programma, waarmee we ook nog een spelletje gedaan hebben, altijd leuk! De les die gaat zo voorbij en om 10 uur zijn we naar het centrum gegaan voor een sim-kaart en om even te pinnen en hebben we gelijk gezien wat zich daar allemaal bevindt.

Thuis weer een heerlijke lunch gehad: rijst met bonen en salade met guacamole en kreeg ik ook een toetje met daarin heel verassend: rijst, haha! Rijst met melk, maar was echt heerlijk!

’s Middags nog even op de school van Oscar gekeken, waar de lessen vanaf maandag weer zullen beginnen na de vakantie en ga dan ook zeker nog een keertje kijken! Na weer het een en ander besproken te hebben we lekker naar huis, waar nu ook mijn andere zus thuis is. Zij is ook Spaans docent dus heb nog erg veel met haar zitten kletsen zodat ze me kon verbeteren op grammaticaal gebied, zo leren we dat wel :-)

Nu maar eens even heel hard aan mijn huiswerk voor juf Jenny, want morgen zitten we weer om 7.00 in de les!