Even wachten..nog even wachten…Pizza!

Zondagavond afgesloten met de Oscaruitreiking, waaruit geconstateerd kan worden dat ik veel te weinig films gezien heb… (conclusie: veel te veel huiswerk heb gehad het afgelopen jaar). Maar waar voor veel Nederlanders die dit ook gekeken hebben de klok 6 uur geslagen heeft, kon ik na het zien van de uitreiking lekker om 23 uur mijn bedje in.

De eerste werkdag in Turrialba begon op CAIPAD. Dat is een school voor volwassen gehandicapten. ’s Ochtends gelijk kennis gemaakt met de leraar bewegingsonderwijs en het lijkt er op dat dit ook zeker een leuke samenwerking zal gaan worden.
’s Middags nog even goed bezig geweest voor school, en aangezien de Spaanse les werd geannuleerd door de juf (ze is vast bang dat ik inmiddels beter Spaans spreek dan zij), hebben we nog wat meer uurtjes in ons afstudeerproject kunnen steken. Aan het eind van de middag kwamen Oscar, Catalina en Susan nog op familiebezoek.

De dag erna maakten we kennis met wat ons te wachten staat bij hydrotherapie/zwemles met kinderen van speciaal onderwijs scholen uit de regio. Dit is geheel nieuw voor mij, maar erg interessant. Dus er valt een hoop in te leren!
In de middag hadden we vrij, aangezien het nog een ‘intake-/organisatiedag’ was. Dus zijn we zelf onze zwemslagen maar even gaan oefenen in het ‘recreatieve’ zwembad (valt vast ook onder stage-uren). Uiteraard op tijd weer naar huis om in de schoolbanken voor de Spaanse les te zitten en ’s avonds aan het daarbij behorende huiswerk: recept voor het bereiden van hutspot in het Spaans vertalen.

Woensdag was ik in het bezit van een fiets. Nu nog een fietspad (en de conditie om de berg op te komen)! Met gevaar voor eigen leven, uiteindelijk toch op CAIPAD terecht gekomen. Wat heb ik toch veel over voor mijn leerlingen! De bewegingsonderwijzer zou er vandaag niet zijn, dus wilden we bij de fysiotherapie meekijken en helpen. Maar we mochten gelijk een groep meenemen naar het veld en gewoon lekker activiteiten aanbieden! De terugweg beschikte ik wel over conditie om op het fietsje terug te komen, misschien kwam dat wel omdat ik alleen mijn handen nodig had om af en toe te remmen… In de middag, na eerst nog wat stage-gerelateerde Skype-dates, door na Spaanse les.

Ook de ‘ik-ga-ongelofelijk-verbranden’- dag hebben we donderdag overleefd. Om 6.30 uur stonden we gereed met de benodigde materialen voor de zwemlessen/hydrotherapie. En dan komt ook zo’n beetje de zon op, om flink op mijn Nederlandse ‘ik-ben-geen-zon-gewend’-huid te schijnen.
De groepen lopen een beetje door elkaar waardoor we tot 14 uur continu kinderen in het bad hadden liggen, waar ik ook veel individueel mee bezig ben geweest. Dat naast mijn baan van iedere 30 minuten factortje 50 op me smeren. Maar zeker erg leuk om met deze kinderen aan het werk te zijn!

De volgende dag begon goed met flinke bewolking, maar eenmaal in het zwembad aangekomen begon de zon toch weer zijn best te doen om mijn verbrande huidje te bereiken. Oftewel, weer in de aanslag met factor 50, en gelukkig heb ik ook mijn zwemdiploma’s gehaald met kleding aan afzwemmen, zodat ik nu lekker met mijn kleding het water in kon. Voor volgende week zijn de lycra’s bijna in de maak, zodat we wat beter beschermd zijn.
Verder dus met de bewegingsonderwijzer van CAIPAD en de studenten van de school gezwommen. Zeker geen verkeerde lesgeefdaagjes. ’s Ochtends voor de verdeling van de studenten ge-steen-papier-schaart met de meester, wat ik wederom verloren heb. Zal ik toch toch wat meer op moeten oefenen…

Vrijdags zijn we vroeg uit, zodat we de middag hebben om ons Nederlandse huiswerk te maken. Voor deze week heeft dit een andere invulling, de bus van 14 uur pakken naar San José voor een weekendje, op projectbezoek bij de andere projectleden op de voetbalschool.
Aangekomen in San José bracht gids Juanita ons en Linda en Guido bij elkaar, waarna we naar ons hostel gewandeld zijn. Na hier eerst een paar keer langs heen gelopen te zijn, dan toch uiteindelijk gevonden! ’s Avonds lekker pizza gegeten, daar was ik wel aan toe na de rijst, in een tentje met muziek en salsa dansende mensen, waarna de taxi in naar Purral voor een drankje bij de projectleider van dit gebied met ons ‘collega’s’ en andere mensen, die geloof ik ook iets te maken hebben met het project.
Bij thuiskomst rond middernacht eerst nog even een duik genomen in het zwembad, en daarna onder de WARME douche, wat een beleving! Ik heb overwogen om hier een apart blog over te gaan schrijven, maar dat zal ik jullie besparen…

Zaterdagochtend stonden we 8 uur op het voetbalveld met alle spelertjes van de voetbalschool. Met zelf nog een beetje mee gedaan te hebben en wat input gegeven te hebben op de activiteiten, weer richting hostel gegaan voor ‘chillings’ aan het zwembad tot we de coördinaten door kregen van Gids Juanita: 15 uur te Lincoln Plaza voor de film Non-stop van 16.10 uur. Na de film afscheid genomen van Juanita en zijn wij nog San José rond gewandeld. Hier hadden we ook zeker een goede strategie voor: Lopen tot we verdwaald zijn, waarna we nog de dubbele tijd nodig hebben om het hostel terug te vinden. Maar zo zie je nog eens wat en kan je je Spaanse conversatie ook weer oefenen: Donde está avendido 7, calle 3?

Laatste dagje rustig aangedaan: beetje uitgeslapen, ontbijtje gehaald en aan het zwembad gelegen om mijn huid voor te bereiden op de zon tijdens het werken. Om 15 uur de bus terug gepakt naar Turrialba, zodat ik precies op tijd was om met mijn familie naar de kerkdienst van 18 uur te gaan. Daarna werd mijn week afgesloten met een uitje naar de pizzaria!