Viaje a Nicaragua

Na alle werk- en andere avonturen in Costa Rica, nu tijd om het ietsje verder op te zoeken. Door de problemen omtrent visum, zoals in het eerste blog vanuit CR verteld, hebben we op het vliegveld een ticket gekocht met willekeurige bestemming: Nicaragua.
Hier zouden we met de hele ISOP-groep in CR naar toe reizen, alleen Mirthe en ik hadden tickets voor 6.30 ´s ochtends en Guido, Linda, Max en Kristy voor 18.00 's avonds. Helaas door problemen met het paspoort van Linda, mocht zij het land niet verlaten en is zij dus niet mee geweest, al wachtend op een nieuw paspoort...

San José-Managua-Granada
Het reisje voor Mirthe en mij begon al op vrijdagmiddag na het werk, waar San Jose onze eerste bestemming was. Hier hebben we weer in hetzelfde hostel, Pangea, ingechekt. Hier de shuttle naar het vliegveld geregeld en vroeg ons bed in gedoken zodat we 3.20 uur klaar konden staan voor de shuttle.
Op het vliegveld konden we bij alle andere reizigers in de rij gaan staan, om eerst de 29 dollar aan tax te betalen! Ook begrijp ik waarom mijn vliegticket zo duur was. Ik moest geloof ik ook alle lege stoelen in het vliegtuig bekostigen, aangezien er naast ikzelf slechts 14 anderen in het vliegtuig aanwezig waren!! Ik kreeg helaas niet het ontbijtje wat bij de andere lege stoelen hoorde... Ik ben voor het croissantje ham, kaas en frijoles (jawel, de bonen mogen ook hier niet ontbreken!) gegaan, met nog een yoghurtje erbij. Dat terwijl we na het opstijgen met 40 minuutjes op Nicaraguaanse bodem stonden, Managua.
"Reden van bezoek?" "Toerisme!" "Oke, dan moet je even 10 dollar betalen om de douane door te komen..." (en dat met inmiddels nog maar 2.000 colones=3,50 euro op zak). Geld wisselen kon dus ook niet bij het wisselkantoor en pinautomaten zitten er alleen achter de douane. Zo mocht ik uiteindelijk met de migration mee, onder toezicht, door controles, naar een pinautomaat, die het uiteraard niet deed. Volgende geprobeerd, en toen mocht ik mijn dollars in ontvangst nemen om vervolgens weer direct weg/uit te geven. Voordeel van dit alles was, dat we niet nogmaals in de rij hoefden te wachten, want die waren inmiddels al wel weg.
Ook wij konden nu op pad. Het plan was met de bus direct naar Granada te gaan, aangezien Managua toch wel als lelijk en gevaarlijk beschouwd wordt. Het zekere voor het onzekere genomen en de bussen maar gelaten voor wat het was en zo werden we met de taxi bij hostel Oasis afgezet. Nog op tijd om aan te schuiven bij het gratis ontbijt met pancakes en fruit. Verder de hele dag gratis koffie/thee, schoon drinkwater, internet, zwembad, hangmatten en 10 minuten gratis naar het buitenland bellen. Klinkt als vakantie!!
De dag ook lekker ingevuld als bijkomdagje met zwembad, hangmat, facebook(waarvoor ik eerst een ´ken jij je vrienden, herken ze op de foto test´ moest doen, voordat ik kon inloggen) en een klein wandelingetje.
's Avonds zelf en pastaatje gekookt, waarna, na de aankomst van Guido, Kristy en Max, met hen meegeweest naar een retaurantje, waar zij nog hebben gegeten.

Laguna de Apoyo
Na de eerste nacht stond een bezoekje aan het meer 'Laguna de Apoyo' op de planning. Dertig minuutjes vanaf ons hostel in Granada. Dit hadden we gisteren opgevangen van een backpacker, die de dag dat wij aankwamen net vertrok, en aangaf dat dit erg mooi was. Juist van dit soort tips moeten we het hebben, dus vandaag stonden ook wij om 10 uur klaar voor de shuttle naar het meer. Ook Annemijn, onze roomie, vergezelde ons deze dag. Na fanatiek gekayakt te hebben en de daarbij horende rust gepakt te hebben, werden we rond 15.30 weer met de shutlle opgehaald.
Tijd om even bij te komen van de dag in de hangmatten en ´s avonds was het plan om met z´n allen te barbecueën op het strand, alleen...: winkel dicht! Zo zaten we uiteindelijk in een restaurantje aan het strand met live muziek en dans. Want dat is wat hier gebeurt. Iedereen danst gewoon! Dus ook ik heb wederom even de voetjes van de vloer gedaan en na nog een Bob Marleykaraoke er uit gegooid te hebben met zijn allen, zijn we terug naar het hostel gegaan.

Volcano Masaya night tour
Rond 7 uur werd ik de volgende dag wakker, na zo´n 4 uurtjes geslapen te hebben. Gelijk maar even naar de receptie gegaan om te kijken of ik nog mee kon met de night-tour (om 15 uur) naar Masaya market en volcano. De anderen hadden het plan om naar een eiland te gaan om aapjes te kijken (wat uiteindelijk een strandbezoekje werd) en Mirthe wilde een relaxed dagje in het hostel. Maar ook Mirthe besloot uiteindelijk om toch mee te gaan op speurtocht in de vulkaan en zo stonden we voor drieën weer klaar voor de tour.
Mooi dat het was! Eerst naar een marktje. Niet heel erg bijzonder. Even leuk om er overheen te slenteren maar veel dezelfde spullen. Vervolgens door naar de vulkaan met een prachtig uitzicht op de omgeving en Managua. Dan is Nicaragua opeens wel mooi. De krater was ook erg groot en na een kleine hike naar het hoogste punt, ook nog de zonsondergang mogen bewonderen. Nadat die onder is, is het de bedoeling snel terug te wandelen om de vulkaan-grot in te gaan, om de vleermuizentrek te bezichtigen. Inclusief helm en bewapend met een zaklamp vlogen de vleermuizen om ons heen. Eenmaal donker weer terug naar de krater, waar als je geluk hebt het lava te zien is. Helaas hebben wij alleen een glimp van de lava-gloed op kunnen vangen.
In het hostel nog even een duik in het zwembad om op te frissen en gekookt, waarna op zoek naar het hostel van Max en Kristy om nog even een beetje te hangen en de plannen te bespreken voor de volgende dag.

León
Zo hebben wij op dinsdag de bus naar León gepakt, via Managua. En zo aangekomen in hostel LazyBones. Voor de eerste nacht hadden ze een plekje voor ons, die we dan ook genomen hebben, zodat we de voglende dag met hen op tour konden naar vulkaan Cerro Negro. De rest van de middag ingevuld met het dorpje verkennen en een wandelingetje hier doorheen gemaakt.

Volcano Cerro Negro
De dag erna was het dan zover. Op weg naar de vulkaan waar je kan 'sandboarden'. Zeker een creatieve oplossing voor een land waar geen sneeuw valt. De weg er naartoe was al een tour op zich met alleen maar paarden, koeien en stieren, met of zonder wagen, als mede weggebruikers (de defenitie van weg is in dit geval een lang stuk grond).
Het verschil met een Oostenrijkse berg is, dat de berg hier in Nicaragua zelf beklommen moet worden... Halverwege begon de wind steeds sterker te worden, tot we op een gegeven moment niet meer hoefden in te ademen, aangezien de lucht vanzelf de luchtpijp in geblazen werd. Hij was echt heel krachtig, zodat de wind ook bepaalde dat ik maar vast een stukje mocht ervaren hoe het is om de berg af te gaan. Gelukkig kon ik me nog met een been tegen houden, met als resultaat dat mijn knie op een krater van een actieve vulkaan leek, al lava spuwend. Zo kan ik nu wel kan zeggen dat ik vulkaan stenen in mijn knie heb zitten. Weer een ervaring rijker. Maar dit mocht de pret niet drukken en na boven met uitzicht op de krater een wandeling gemaakt te hebben, tijd voor het omkleden: overall, handschoenen, mondkapje en bril op!
Dit was zeker geen overbodige luxe, want ik ging echt hard naar beneden wat ik toch zeker te danken heb aan al mijn slee ervaring. Waarbij de stenen om me heen vlogen die ik, ondanks de uitrusting, de rest van de dag nog overal vandaan haalde.
Omdat we rond 14 uur terug zouden zijn van de tour en verder geen invulling hadden voor de middag, besloten we om de middag maar in te vullen met terugreizen naar Granada. Dan zouden we tenminste nog wat aan onze donderdag hebben, die we anders in zouden vullen met reizen, waardoor je eigenlijk niet meer zoveel aan de dag hebt.
Zo stonden we rond 17 uur weer voor de deur van ons vorige hostel, dat gelukkig nog een een plekje voor ons had. Na onze pasta maaltijd de mogelijkheden voor de donderdag eens bekeken, wat een tour naar Isletas gaat worden.

Isletas
Nu we ook nog een hele donderdag tot onze beschikking hadden, besloten we naar de Isletas te gaan. Dat zijn zo´n 360 eilandjes in een meer bij Granada in de buurt. Ieder eiland hier is opgekocht, door vooral rijke mensen uit andere landen die hier hun vakantiehuisje gebouwd hebben. Maar een van de eilandjes wordt bewoond door aapjes, waar we uiteraard ook een bezoekje aan gebracht hebben. Het leek net alsof ze een act aan het opvoeren waren, van klimmen, klauteren, hangen en springen tussen de bomen. Ook kwamen ze van dichtbij kennis met ons maken en poseerden ze als echte modellen. De natuur waardoor we vaarden, was ook erg mooi met veel mooie vogels.
Na een siësta weer fit om even het dorpje in te gaan, voor eerst een drankje op het terras om de weg te vervolgen naar onder andere een kerk/kathedraal en de hangmatten fabriek. Hier hebben we ook nog iets typisch centraal-Amerikaans mee mogen maken: een aardbeving. Maar wederom moest ik het doen met maar geloven dat het er een was, doordat de lichten uitvielen en de draden over straat bewogen. Want zelf voelde ik er niets van, net als zo´n week geleden in Costa Rica. Terwijl vervolgens iedereen met wie ik sprak dit wel weer gevoeld hadden... Waarna boodschappen gedaan voor de avond maaltijd: Broccoli :-)

Laguna de Apoyo
Zo´n week kan je het beste relaxed afsluiten in een mooie omgeving. Gelukkig hadden we die de eerste dag al gevonden en besloten we hier ook onze laatste dag te vertoeven. ´s Ochtends nog even hard gewerkt, inchecken, airport-taxi vastleggen, printen en pinnen. Wel verdiend stapten we rond 10 uur in het busje op weg naar het meer. Wederom weer gekayakt en deze keer ook een poging gewaagd omtrent Stand Up Paddle. Dit moest wel gelijk in de eindvorm, staand, aangezien het op mijn ene knie steunen toch niet zo prettig was. Maar met af en toe een balansverstoring ging het vrij aardig.
Laatste avondje lekker uit eten geweest. Geëindigd bij Eskimo voor een ijsje. Terug in ons “dorm” waren de twee meiden, die sinds gisteren al op zoek waren gegaan naar ‘bed bugs’ en ook gevonden hadden (google die maar eens), nog steeds aan de gang. Hun dagtrip van vandaag was het bestrijden van deze insecten geweest en zij waren al hun kleding en backpack langs gegaan met een stoomapparaat om er zeker van te zijn dat ze weg zouden zijn. Ook onze 'dorm' was nagezocht en niets gevonden.... laten we daar dan maar vanuit gaan!

Granada-Managua-San José-Turrialba
Na wederom een zeer korte nacht te hebben gehad, stonden we weer vroeg op het vliegveld. De vlucht was weer een kwestie van opstijgen en direct weer landen, waardoor we na de bus in San José gepakt te hebben rond het middaguur weer lekker thuis waren om de kleertjes te wassen!
Ik zal ook zeker mijn nieuw ontwikkelde hobby missen, een combinatie van twee hobby's van mij: hangmattandenpoetsen!

Onder het motto een mooie week verdient een lang verhaal...
Maar uiteraard ook foto's, dus deze keer ook wat foto'tjes erbij geplaatst, maakt zo'n verhaal toch vaak wat leuker, ook leuk om jullie reacties te lezen! :-)