Week van de familiebezoekjes

Na een heerlijk zonnig weekend gehad te hebben, na veel dagen van bewolking en regen, stonden we maandag weer op met een flinke regenbui. Wat vaak niet veel goeds voor de lessen betekent.
Na de stage met Linda naar de fietsenwinkel gegaan om ons in te schrijven voor ‘de’ tour van Costa Rica. Deze wordt door Oscar georganiseerd voor zijn school, om geld op te halen. En daar komen ieder jaar veel Costa Ricanen op af. Om de school te ondersteunen, maar vooral om dit evenement zelf eens mee te maken, zijn ook wij er aankomende zondag bij dit jaar.
De rest van de middag eens even wat familiebezoekjes af gelegd met Linda. Zo zijn we eerst naar Linda’s familie (wat dus familie is van mijn moeder) geweest, waar zij de eerste twee weken verbleef. Een voordeel van de stakingen, ook alle kinderen waren gezellig thuis. Na gebaby-knuffelt te hebben en een potje voetbal gespeeld te hebben met de oudste, door naar het huis van Oscar (zijn vrouw Catalina is ook familie van mijn moeder) om ook hun dochtertje Susan weer een keertje te bezoeken. Maar die lag heerlijk te slapen, dus maar een babbeltje gemaakt met de huishoudster/babysitter.

De weergoden deden vandaag wat ze moesten doen: mij een zonnetje bezorgen op deze zwembaddag. Wat inhoudt dat er tenminste ook opkomst van studenten is.
In de middag met mijn moeder op familiebezoek geweest naar één van haar zussen, waar we in de gigantische bush-tuin verschillende fruitsoorten uit verschillende fruitbomen geplukt hebben. Daarvan thuisgekomen door naar de sportschool voor een lesje (latino-)aerobics. Ik moet zeggen dat ik blij was dat er zo af en toe ook een Calo v-step en grapevine voorbij kwam, zodat ook ik af en toe met de groep mee kon doen.

Toen ik woensdag aan kwam fietsen, leek het er door de rust op dat toch ook CAIPAD zich aangesloten heeft bij de lerarenstakingen. Het enige verschil was dat alle leraren wel aanwezig waren, maar niet alle studenten… Gelukkig konden we wel wat doen en zo weer een prima stage ochtend gehad, inclusief het vegen en schoonmaken van het gymveld.
Nu de Spaanse lessen steeds maar niet door gaan, heb ik in de middag vrij. Mooie gelegenheid voor nog meer familiebezoekjes. Althans, het plan was om met mijn moeder naar mijn zus in La Suiza te gaan en vervolgens naar mijn opa. Maar als je iedere 10 meter die je loopt wel een oom, tante, nicht, neef of ander familielid hebt wonen, kom je niet zo snel het dorp door. Zo ben ik ook bij de broer van mijn vader (waar zijn buurjongetje mij vrolijk stond te begroeten, een leerling van hydrotherapie), tante van mijn moeder en zus van mijn moeder geweest. Een middagvullende bezigheid dus!

Dia feriada, libre del gobierno is ook zo’n dag die ik wel kan waarderen! Eerst lekker uitgeslapen en vervolgens de inauguratie van de nieuwe president,die 12 april verkozen is, op televisie gevolgd. De reden van het vrij zijn vandaag. Vervolgens al mijn motivatie bij elkaar gezocht om me even flink door het huiswerk heen te spitten. Helaas duurde het even voordat alle motivatiestukjes bij elkaar waren, wat van mijn huiswerktijd af ging.
In de middag gingen de familiebezoekjes weer door. Eerst kwam er een zus van mijn moeder hier op bezoek. Toen ze met het idee kwamen naar Odilie, mijn moeder is haar tante, te gaan was dit natuurlijk een goede reden voor een huiswerkbreak om weer te kunnen babyknuffelen. Zo komen we het dagje wel door!

Ook vrijdag gingen de lessen van CAIPAD gewoon weer door. Althans de lessen ‘buiten’ de school zoals atletiek in het stadion. Ik heb de gehele dag mijn vrije tijd ingevuld met het helpen met de voorbereidingen van Reventazon van zondag, ‘de’ fietstour van Costa Rica. Aangezien Oscar dit met zijn school organiseert en zeker wat extra handen kan gebruiken, wilde ik hier natuurlijk wel mijn bijdrage aan leveren. Je geeft me maar een boormachine en ik vermaak me wel! Eenmaal uitgeboord nog shirtjes uitgezocht, inschrijvingstassen klaar gemaakt en 200 kilo aan watermeloenen naar de keuken gebracht. Zo hebben we onze training van de dag ook weer gehad. Ook deze dag kon een familiebezoekje niet uit blijven: de nieuwe telg van de familie deze keer. Enkele weken geleden ben ik op de babyshower geweest en dus nu de kraamvisite. Maar ook voor deze gelegenheid gaat dit hetzelfde als de vorige keer in het ziekenhuis, met een kaart. Één per patiënt (en moeder en kind telt helaas als één) en ook de vader mag alleen met die kaart naar binnen. Dus dat is een snel bezoekje geweest, al mocht ik wel tegelijk met de vader mee naar binnen op één kaart. Deze keer omdat ik ‘de weg niet weet’.

Vorige avond was ik nog even bij Oscar langs gegaan om de fietsen voor de tocht op te halen, zodat ik die deze ochtend naar de fietsenmaker kon brengen. Toch weer even een vocabulaire uitdaging moet ik zeggen!
Voor de rest van de dag stond er een bezoekje aan Nacional Monument Guayabo op het programma. Een monument van de Indíginas. Zeker interessant dus. Eenmaal uitgekeken was het lang wachten voor de bus. Die rijdt hier namelijk helaas niet zo regelmatig.
Aan het eind van de dag hebben Linda en ik onze vrijwilligersuurtjes weer gemaakt met het regelen van fietsen, helmen en ander coördinatiewerk voor de fietstocht.

Zondag was het dan zover ‘el tour de Costa Rica’. Duizenden fietsers uit heel Costa Rica zijn naar Turrialba afgereisd voor deze tour. Om 9 uur gingen we dan van start voor de 40km en na de eerste paar kilometers lekker klagen zoals wij Nederlanders dat kunnen op alle andere fietsers die in de weg fietsten, ontstond er enigszins wat fietsruimte. Het asfalt werd eigenlijk al direct verruild voor zand-, modder- en kiezelpaden tussen de suikerplantages door in de bergen. Door de flinke regenbuien van de vorige dag en nacht, waren deze paden nog slechter begaanbaar. Zo stonden er ook erg veel mannen met materiaal- (en blaas-)problemen langs de paden. Maar zij hebben tenminste nog een gereedschapssetje bij zich en weten een band te plakken en een ketting er op te leggen. Voor ons was het vooral hopen dat we geen materiaalpech zouden krijgen.
Het begin was allemaal erg leuk. Tot we bij een berg aankwamen, waar maar geen eind aan leek te komen. Iedere keer als we de bocht om gingen, hoopten we dat het weer een keer omlaag zou gaan. Maar de berg hield maar niet op en dat er nog mensen waren die op dit moment ‘Pura Vida’ uit konden kramen, snapte ik niet. De fietsconversaties met andere fietsers gaat als volgt, je hebt maar een vocabulaire van 3 woorden nodig: ‘izquierda’, ‘centro’, ‘derecha’. Om te weten aan welke kant je ingehaald gaat woorden.. (Heb ik uiteraard niet vaak gehoord, want ik was niet in te halen!). Een gelukje voor ons, op een gegeven moment gingen we dan toch ook weer een keertje bergafwaarts. Dit hebben we volgens mij net zo snel als omhoog gedaan, aangezien we met de handjes op de remmen zaten op dit steile kiezelpad. Na vier en een half uur reden we dan onze ereronde over de atletiekbaan bij de Universiteit van Costa Rica, waar we vanochtend ook gestart waren. Wat een ervaring!
Ook komt er na de finish nog wat werk kijken: modderkleding wassen en de fiets schoonmaken. Maar dat is gelukkig zo gebeurt en een stuk minder zwaar dan de tour zelf.
Met mijn familie nog naar de kerkdienst geweest, waarna ik getrakteerd werd op een ijsje bij POPS. Mooie manier, om een mooie week mee af te sluiten!