Een typisch Tico familie uitje

Na ‘s ochtends nog even een paar blokjes om gefietst te hebben, vooral bergjes op en af dan, om 14 uur de bus naar Grano de Oro gepakt. Gelukkig waren we er op tijd om in de rij te staan, want zo hadden we, op veel anderen na, wel een zitplekje. Zonder problemen onderweg kwamen we, nadat de chauffeur op verschillende plekken gestopt was voor privéredenen, zo’n twee uurtjes later aan in ons huisje.
Zo hadden we nog even tijd voor een wandeling door Grano, al stagneerde deze al toen we net de hoek om waren. Een paar leerlingen waren aan het voetballen en vroegen of we mee wilden doen. Dat sla ik uiteraard niet af en na het volgen van een uitleg van een bepaald spel in tweetallen, zo zijn de rollen eens omgedraaid, klaar om eens een lekker potje te ballen. Als cooling-down uiteindelijk toch nog even de wandeling afgemaakt.

De volgende ochtend, en dan is het altijd maar spannend welke klassen er zijn, of de bewegingsonderwijzer er is etc., eerst mijn tijd besteed aan het regelen van gymshirtjes voor de leerlingen. In Turrialba hadden we al wat voorbereidend werk gedaan, zo restte alleen nog het geregel op de school, een wat lastigere opgave. Maar met een beetje doordrammen kom je ver en met uiteindelijk ook het logo van de school in bezit(nadat ik de verzameling foto’s van mooie mannen van de kleuterjuf heb mogen bekijken), maar eens een mailtje sturen en een belletje plegen met de drukkerij. Vervolgens samen met de bewegingsonderwijzer van de school wat lesjes vervolgd.

De bewegingsonderwijzer zou er woensdag niet zijn. Reden voor de school om de leerlingen briefjes mee te geven dat er geen bewegingsonderwijs is. Ehm… Directeur? Wat is ook alweer de reden van onze aanwezigheid hier…? Ook na 3 maanden is dit geloof ik nog niet helemaal duidelijk. Wat dus inhield dat de groep die voor het eerste uur op het rooster stond niet op school was. Zij zouden pas komen na de uren bewegingsonderwijs die dus ‘uitvielen’. Maar twee leerlingen hadden aan ons gevraagd of ze de volgende dag van ons les zouden krijgen en die stonden wel gewoon om 7 uur klaar voor onze lessen, ondanks dat briefje! Uiteindelijk die leerlingen samengevoegd met een andere klas die we gewoon opgeëist hebben, net zoals alle voorgaande keren,en zo toch onze lessen kunnen draaien.

Donderdag zouden er geen lessen zijn op de school en met een aanbod van de directeur om op deze middag mee terug te rijden naar Turrialba sloegen we dat dan ook niet af. Dat was eens wat anders, in een 4x4 Jeep over deze bergwegen in plaats van in een 10km/h bus!
Bij aankomst in Turrialba weer even langs de drukkerij voor de gymshirtjes, waar een aanbetaling gedaan moet worden, contant. Maar ik kan al zo’n maand geen geld pinnen (ga iedere dag zo’n 4 banken af in de hoop dat er één is die mij geld geeft) en het is niet mogelijk om hier met de pinpas/creditcard te betalen…

Dia del trabajador(=dag van de werknemer), ik houd er wel van! Lekker uitslapen, beetje Friends kijken, bezoekje aan de feestlocatie voor na de trouwerij van mijn zus in December etc. Op de terugweg hiervan hebben we ons allemaal gewogen in de viswinkel, en oja ook nog vis gekocht, maar dat was bijzaak. Onze weegrondes op de vissenweegschaal was ook van groot vertier voor de verkopers in de winkel. Ook stond er nog een hardlooptraining op de planning met mijn andere zus naar Santa Rosa. En nou wil dit dorpje net op een berg liggen, wat inhoudt dat er flink omhoog hardgelopen moet worden. Eenmaal aangekomen, en ik het gevoel had de tocht ‘gehaald’ te hebben, moest er toch ook nog teruggekeerd worden. Dan is het toch wel zo prettig dat je een hardloopmaatje hebt, anders is de keuze om een stukje te wandelen wel erg aantrekkelijk. Maar met 25 minuten voor de heenweg en 21 minuten voor de terugweg, kwam ik voldaan thuis waar een lekker ananas-melk drankje en fruitsalade met ijs op me stond te wachten!
De laatste dag van de week weer op CAIPAD, waar ik me bezig gehouden heb met de techniek van het hoela-hoepelen. Dit fascineert Carlos (loopt ook stage op CAIPAD) en mij al enige tijd en we zijn vandaag tot een doorbraak gekomen!
Na stage ging de zoektocht naar een bank met geld voor mij weer door en na meerdere banken gehad te hebben, ook maar in de rij aangesloten voor de twee automaten van waar iedereen altijd voor wacht. Toen ik dan bijna aan de beurt was, kwamen er al een paar naar buiten, waarbij de automaat het niet deed (zeg maar het probleem dat ik al een tijdje heb bij alle banken…). Toch maar een poging gewaagd en bij de eerste gaf hij bij mij ook een storing aan. Dus direct de andere ernaast geprobeerd. Het wachten werd uiteindelijk beloond, want zo stond ik 38 minuutjes later inclusief het geld voor de gymshirtjes weer buiten. Leuke bijkomstigheid, ook hier ontvangen we nog ondersteuningen: We hoeven de tax niet te betalen, omdat we de shirtjes doneren aan een goed doel. Dat scheelt toch weer zo’n 100 dollar!
In de middag nog op jacht gegaan naar een fotocamera, aangezien die van mij het begeven heeft. Mijn Spaanstalige charmes nog in de strijd gegooid voor een korting, omdat het de laatste was en dus het showmodel. Dat worp zijn vruchten af, al kreeg ik van de meneer meer korting dan de computer aankon. En helaas heeft de computer uiteindelijk het laatste woord. Maar alle kleine beetjes zijn mooi meegenomen en zo kan ik mijn verhalen wel van foto’s blijven voorzien.
De dag afgesloten met een wasje draaien, zodat we het weekend weer schoon in kunnen. Al ben ik toch altijd weer tevreden als er een even aantal sokken aan de waslijn hangen.

Daar ging de wekker dan zaterdag ging om 4 uur, voor dit soort uitjes de normaalste tijd om op pad te gaan. Na de hele familie bij elkaar verzameld te hebben, mijn ouders, zussen en broer + aanhang, broertje en moeder van aanhang, tante en neef, konden we dan om 5 uur in het busje stappen. Na een tocht van vier uur kwamen we dan aan op een prachtig strand, met een blauwe lucht met zon zoals het behoort te zijn, waar we ons onder de palmbomen bij de tafeltjes settelden. Op het moment dat er een balletje tevoorschijn kwam, was het tijd voor een one off the guys-momentje en zo het eerste uur gevuld met een potje beachsoccer. Na de eerste helft, tijd voor een welverdiende ‘rust’. En nee dan gaan we niet aan de AA of andere energiedrankjes. Wij gingen heel toepasselijk voor een verse kokosnoot met rietje om de melk eruit te drinken, waarna ook nog van de inhoud te smullen. Uit een kokosnoot drinken aan de Caribische kust kan ook weer van de bucket-list af. Verder lekker gebarbecued op het strand en met de gehele familie een balletje in het water proberen volleyballend hoog te houden. Het record is vier, en daar hebben we ons erg lang mee kunnen vermaken…! Maar vooral gewoon lekker met de hele van familie op pad zijn, was geweldig, heel relaxed.
Ik denk zelfs dat als je bij de ‘P’ van ‘perfecte dag’ kijkt in het woordenboek, deze dag beschreven staat.

Na zo’n dag heb je gelukkig de zondag nog om bij te komen en daar heb ik deze dan ook goed voor gebruikt. Laten we zeggen, zo’n beetje niets gedaan…

Morgen weer naar Grano de Oro, inclusief sportdag met de hele school!